Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μια μακρά παράδοση, στη θεσμοθέτηση ειδικών κανόνων για τα καταναλωτικά προϊόντα, είτε αυτοί αφορούν την ασφάλεια, είτε αυτοί αφορούν το περιβάλλον. Η Ευρωπαϊκή Ένωση παράγει νομοθεσία, τεχνικά πρότυπα και παρέχει πληροφόρηση στους καταναλωτές. Ο ρόλος της Ευρωπαϊκή Ένωσης, σε αυτή τη διαδικασία είναι ιδιαίτερα σημαντικός, γιατί στην Ενιαία Αγορά, οι κανόνες αυτοί εφαρμόζονται από όλους τους κατασκευαστές, που τοποθετούν προϊόντα στην ευρωπαϊκή αγορά.

Τα πρώτα μέτρα της Ε.Ε., στο πλαίσιο της πολιτικής για τα βιώσιμα προϊόντα, εστιάζουν στην πληροφόρηση των καταναλωτών, ώστε να ενδυναμωθεί η ζήτηση ενεργειακά αποδοτικών προϊόντων. Αυτό γινόταν, με την Ευρωπαϊκή Ενεργειακή σήμανση, που εισήχθη, στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 και εφαρμόστηκε, αρχικά, στις οικιακές ηλεκτρικές συσκευές. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, η ενεργειακή σήμανση συμπληρώθηκε από την Ευρωπαϊκή οικολογική σήμανση (ecolabel), η οποία δίνει επιπλέον πληροφόρηση, στους καταναλωτές και τους καθοδηγεί, προς πιο φιλικά προς το περιβάλλον, προϊόντα, που πωλούνται στην αγορά.

Όμως, μόνον η πληροφόρηση των καταναλωτών, φέρνει μικρές αλλαγές και δεν ενδυναμώνει τη ζήτηση των ενεργειακά αποδοτικών προϊόντων. Έτσι, μετά το 2005 η Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισε να θεσμοθετεί κανόνες για τη σχεδίαση των προϊόντων, θέτοντας υποχρεωτικές απαιτήσεις, στους κατασκευαστές μέσω του οικολογικού σχεδιασμού. Αυτό οφείλεται, στην άποψη ότι το 80% των επιπτώσεων, που έχουν τα προϊόντα στο περιβάλλον, προέρχεται από τις επιλογές του σχεδιασμού, που κάνει ένας κατασκευαστής και στις οποίες οι καταναλωτές ασκούν ελάχιστη επιρροή.

Στα πρώτα χρόνια, η οικολογική σχεδίαση εστίασε στην ενεργειακή επάρκεια και σε άλλες βασικές επιπτώσεις, στο περιβάλλον, όπως τα επίπεδα θορύβου και η κατανάλωση νερού. Η οικολογική σχεδίαση αυτή τη στιγμή υφίσταται αναμόρφωση, ώστε να αντιμετωπιστούν πιο αποτελεσματικά νέες προκλήσεις, όπως η χρήση ανακυκλωμένων υλικών, η επιμήκυνση της ζωής των προϊόντων, η εύκολη διόρθωση και συντήρηση, η αποσυναρμολόγηση, η επαναχρησιμοποίηση και η ανακύκλωση.

Η εργαλειοθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την επίτευξη της πολιτικής, για τα προϊόντα, περιλαμβάνει διάφορα εργαλεία, για την αντιμετώπιση των χημικών ουσιών, όπως η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την καταχώρηση, αξιολόγηση, έγκριση και περιορισμό των χημικών ουσιών (πολιτική REACH), η πολιτική για την κατάταξη, τη συσκευασία και τη σήμανση των χημικών ουσιών (CLP), η πολιτική για τον περιορισμό των επικίνδυνων χημικών ουσιών (RoHS),η νομοθεσία για τη μείωση των σκουπιδιών, για τη συσκευασία, για την ανακύκλωση, για τους μεταλλαξιογόνους παράγοντες, για το πόσιμο νερό, για τους επίμονους ρύπους, για την κυκλική οικονομία. 

Περισσότερες πληροροφορίες: 

• Κανονισμός REACH
• Κανονισμός CLP
• Οδηγία RoHS
• Νομοθεσία για τις χημικές ουσίες
• Νομοθεσία για τις χημικές ουσίες
• Οδηγία CAD – Οδηγία CMD
• Οδηγία για τα απόβλητα
• Διαχείριση αποβλήτων 
• Βιοκτόνα
• Οδηγία 98/83/ΕΚ ποιότητα νερού ανθρώπινης κατανάλωσης
• Οδηγία ΕΕ/2015/1987 ποιότητα νερού ανθρώπινης κατανάλωσης
• ΚΥΑ Γ1(δ)/ΓΠοικ.67322/6.9.2017 « Ποιότητα νερού ανθρώπινης κατανάλωσης
• Κανονισμός ΕΕ/2019/1021 για έμμονους οργανικούς ρύπους
• ΚΕ.Π.ΚΑ. – Χημικές ουσίες
• Τα χημικά στη ζωή μας
• Έρευνα: Οι Ευρωπαίοι καταναλωτές θέλουν βιώσιμα τρόφιμα