Καταναλωτικά Βήματα 09-10/2008

200809-10.jpgΠικρές αλήθειες, για την ακρίβεια

Φίλοι και Φίλες,

Μια βόλτα, στην παραλία της Θεσσαλονίκης, με το Λευκό Πύργο, στην Πλατεία Αριστοτέλους, στην Πανεπιστημιούπολη, στην Καμάρα, στα Κάστρα, στις εκκλησιές και στα μουσεία, μας κάνει να ερωτευτούμε αυτή την πόλη.

Ζώντας, όμως, 38 χρόνια, σε αυτήν και μαζί με αυτήν, αντιλαμβανόμαστε τις αντιθέσεις της, τις αντιφάσεις της και τη διαχρονικότητά τους.

Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη του Μπεναρόγια, αυτή που γέννησε εργατικά κινήματα και αγώνες και τα έθρεψε, με τις θυσίες των παιδιών της. Είναι, όμως και η πόλη των σημερινών διασπασμένων δυνάμεων της εργασίας και των κινημάτων, με τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις, πορείες και αιτήματα.

Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη των αγώνων και των θυσιών, για κοινωνική απελευθέρωση και ισότητα. Είναι, όμως και η πόλη των παρακρατικών μηχανισμών και των πολιτικών δολοφονιών.

Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη, που γέννησε πολλούς μεγάλους δημιουργούς και καλλιτέχνες, που άφησαν και αφήνουν το στίγμα τους, στον πολιτισμό της Ελλάδας. Είναι, όμως και η πόλη, όπου τα βιβλία ρίχνονται, στην πυρά.

Μήπως δεν είναι η πόλη των χαμένων ευκαιριών, της ανεργίας, της αποβιομηχάνισης, της ακρίβειας, της υπανάπτυξης, θύμα της οριζόντιας ιδιοκτησίας και της αντιπαροχής, που προσφέρει, ως θυσία, το συλλογικό συμφέρον και το κοινό καλό, στην εξυπηρέτηση επιμέρους οικονομικών και μικροκομματικών στόχων;

Μήπως δεν την έχουμε μετατρέψει, σε μια μίζερη επαρχιώτισσα, αντίπαλο της Αθήνας, που αποπνέει ένα κόμπλεξ κατωτερότητας, μια ατέλειωτη γκρίνια, την οποία, τελικά, μετατρέπεται, σε νοοτροπία των πολιτών της;

Και, όμως, περιμένουμε, κάθε χρονιά, οι Θεσσαλονικείς, τις ετήσιες εξαγγελίες και τις αιώνιες υποσχέσεις, που δίνονται, στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, της φθίνουσας Δ.Ε.Θ. Και όλες σχεδόν οι υποσχέσεις ξεχνιούνται, τη στιγμή, που το αεροπλάνο των επισήμων απογειώνεται, από το υποβαθμισμένο και σχεδόν αποκλεισμένο αεροδρόμιο Μακεδονία.

Η πόλη μας δε μπορεί να περιμένει άλλο, τον "από μηχανής θεό", που θα σχεδιάσει την ανάπτυξή της. Διαθέτει δυνάμεις και μάλιστα πολλές. Πρέπει, όμως, αυτές οι δυνάμεις να καθίσουν, επιτέλους, γύρω από ένα τραπέζι, όλοι μαζί, εκλεγμένοι άρχοντες, φορείς της πόλης, ακαδημαϊκή κοινότητα, εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών και να αποφασίσουν, από κοινού, τι τέλος πάντων θέλουμε, για αυτήν την πόλη. Ανάπτυξη και ευημερία των αριθμών και των ολίγων κρατούντων ή βιώσιμη ανάπτυξη, για όλους;

Η λύση είναι αυτονόητη και βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας, αν φυσικά, θελήσουμε να τα ανοίξουμε. Ας συνθέσουμε και ας καταστρώσουμε ένα κοινό σχέδιο, που θα βασίζεται, στην κατανόηση του δικού μας "ρόλου", στο Εθνικό, Βαλκανικό, Ευρωπαϊκό και Διεθνές γίγνεσθαι.

 

Ο Πρόεδρος του ΚΕΠΚΑ
και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΕΣΚΑ

Νικόλαος Σ. Τσεμπερλίδης