Μεσημέρι, μήνας Ιούνιος και ο υδράργυρος έχει «χτυπήσει κόκκινο». Μόλις έχουμε γυρίσει σπίτι, από μια εξαντλητική μέρα, στη δουλειά μας και ονειρευόμαστε καλοκαιρινές αποδράσεις. Το τηλέφωνο χτυπάει και μια ευγενική φωνή μας ενημερώνει: «Κερδίσατε ένα ταξίδι, σε μαγευτικό προορισμό, προσφορά, μόνο, για σήμερα και μόνο για εσάς. Μπορείτε να πάρετε το δώρο σας, εάν επισκεφθείτε τα γραφεία μας, για μια σύντομη ενημέρωση. Οπωσδήποτε πρέπει να είστε μαζί με τον ή την σύζυγο. Δε χρειάζεται να έχετε μαζί σας καθόλου χρήματα, μόνο την ταυτότητά σας, για να εξακριβώσουμε ότι είστε ο πραγματικός δικαιούχος του δώρου».

Ενθουσιασμένοι ότι η ευχή μας, για καλοκαιρινές αποδράσεις, έγινε πραγματικότητα, κλείνουμε ραντεβού και επισκεπτόμαστε την εταιρεία, για την ενημέρωση. Εκεί, ανακαλύπτουμε ότι η «σύντομη» ενημέρωση μπορεί να διαρκέσει και τρεις ή τέσσερις ώρες, το δώρο, που έχουμε κερδίσει, το χάνουμε, αν δεν υπογράψουμε ένα «Ιδιωτικό Συμφωνητικό Παροχής Υπηρεσιών», ύψους 1600 ευρώ. Μας πιέζουν να εξοφλήσουμε, εκείνη τη στιγμή, είτε με μετρητά, είτε μέσω τραπεζικής πιστωτικής κάρτας, την οποία θα εκδώσουν, με δική τους μεσολάβηση, από τράπεζα, με την οποία συνεργάζονται οι ίδιοι. Σε αυτή την περίπτωση, το ποσό θα εξοφληθεί, σε 35 δόσεις άρα, η επιβάρυνσή μας θα είναι μηδαμινή. Δε μας ενημερώνουν, όμως, ότι η εταιρία θα εισπράξει, άμεσα, το σύνολο του ποσού και ότι οι 35 δόσεις θα επιβαρύνονται με τόκους.

Μας υπόσχονται «λαγούς και πετραχείλια», δηλαδή διαμονή, οκτώ εβδομάδων, μέσα σε δύο χρόνια, με ελάχιστη επιβάρυνσή, σε ξενοδοχεία τεσσάρων και πέντε αστέρων, σε στούντιο και σε σουίτες πολυτελείας, οποιαδήποτε χρονική στιγμή, ταξίδια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπου εμείς θέλουμε και άλλα πολλά, που αποτελούν άπιαστα όνειρα, για πολλούς, από εμάς.

Για να απαλλαγούμε από τη «σύντομη» αλλά φορτική ενημέρωση και δελεασμένοι από τις υποσχέσεις, υπογράφουμε το Συμφωνητικό και φεύγουμε. Στο σπίτι, το ξανασκεφτόμαστε, αρχίζουμε να αμφισβητούμε, τα όσα ακούσαμε, να αμφιβάλλουμε για το αν και κατά πόσο θα ανταποκριθεί η εταιρία, σε μια τόσο μακροχρόνια υποχρέωση παροχής υπηρεσιών και αποφασίζουμε να υπαναχωρήσουμε, δηλαδή να ακυρώσουμε Συμφωνητικό.

Την άλλη μέρα, τηλεφωνούμε, στην εταιρία και καταθέτουμε, προφορικά, το αίτημά μας. «Δυστυχώς», ο υπάλληλος, που μας έκανε το Συμφωνητικό, απουσιάζει και «όλως τυχαίως», συνεχίζει, για μέρες, να απουσιάζει, είτε τηλεφωνούμε, είτε επισκεπτόμαστε, προσωπικά, τα γραφεία της εταιρίας. Συντάσσουμε μια επιστολή και την καταθέτουμε, στην εταιρία. Μας διαβεβαιώνουν, προφορικά, ότι το αίτημά μας, θα γίνει αποδεκτό, αλλά, έπειτα από λίγες ημέρες, λαμβάνουμε ένα λογαριασμό από τράπεζα, ο οποίος μας πληροφορεί ότι έχει εκδοθεί πιστωτική κάρτα, στο όνομά μας, η οποία έχει χρεωθεί, με δεκάδες εκατοντάδες ευρώ. Καταλαβαίνουμε ότι μας «έπιασαν κορόιδο» και ότι μας «έμπλεξαν», με τράπεζες.

Όμως, ακόμα και όταν προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε τις υπηρεσίες, που μας υποσχέθηκαν, ανακαλύπτουμε ότι άλλα υποσχέθηκαν και άλλα παρέχουν.

Η μορφή των παρεχόμενων υπηρεσιών αποτελεί «μετάλλαξη» χρονομεριστικής μίσθωσης, η οποία, από τη στιγμή, που δημιουργήθηκε ανάλογο θεσμικό πλαίσιο, δεν παρέχει, στον πωλητή, δυνατότητα καταστρατήγησης των δικαιωμάτων του Καταναλωτή Στη χρονομεριστική μίσθωση, υπογράφεται σύμβαση σε συμβολαιογράφο, παραδίδονται, στον Καταναλωτή, έντυπα, με συγκεκριμένα καταλύματα, η διάρκεια των προγραμμάτων είναι άνω των τριών ετών, γίνεται μεταγραφή σε Υποθηκοφυλακείο και γενικά κατοχυρώνονται τα δικαιώματα και τα συμφέροντά μας.

Στην περίπτωσή μας, η διάρκεια παροχής υπηρεσιών είναι 24 μήνες και υπάρχει νομοθετικό κενό. Το Ιδιωτικό Συμφωνητικό, το οποίο υπογράφεται, στην εταιρία, χωρίς συμβολαιογράφο, βρίθει καταχρηστικών, ασαφών, και αλληλοαναιρούμενων όρων, πάντα, σε βάρος του Καταναλωτή.

Σύμφωνα, με το Ν.2251/94 καταχρηστικοί θεωρούνται οι όροι που:

1. Υποχρεώνουν τον Καταναλωτή να προκαταβάλλει υπερβολικά μεγάλο μέρος του τιμήματος, πριν την έναρξη της εκτέλεσης σύμβασης. Στην περίπτωσή μας, προκαταβάλλεται το σύνολο.
2. Προβλέπουν προθεσμίες καταγγελίας της σύμβασης υπερβολικά σύντομες, για τον Καταναλωτή. Στην περίπτωσή μας, το Συμφωνητικό δεν προβλέπει καμιά προθεσμία, το αντίθετο μάλιστα: «Το παρόν Ιδιωτικό Συμφωνητικό είναι νόμιμο και δεσμευτικό και δε γίνεται καμιά επιστροφή των χρημάτων».

Παραθέτουμε παραδείγματα ασαφών και αντικρουόμενων όρων:

1. Ο Καταναλωτής «καταβάλλει το εκάστοτε ισχύον κόστος της μιας εβδομάδας, που ορίζεται, στο ποσό των 111 ευρώ έως 650 ευρώ». Η εταιρία δε δεσμεύεται, για συγκεκριμένα ποσοστά έκπτωσης, για συγκεκριμένους προορισμούς και συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα.
2. Ενώ στο άρθρο 4 δεσμεύεται, για διαμονή σε «ΣΤΟΥΝΤΙΟ», στο άρθρο 5 αναφέρει «δίκλινο δωμάτιο ή στούντιο».
3. Στο άρθρο 13, αναφέρεται ότι οι Καταναλωτές έλαβαν πλήρη γνώση των προσφερόμενων υπηρεσιών και τις αποδέχονται ανεπιφύλακτα. Κανένα, όμως, γραπτό στοιχείο δε δίνεται, στον Καταναλωτή.

Τον Απρίλιο του 2004 κατατέθηκε η πρώτη καταγγελία Καταναλωτή, στο ΚΕ.Π.ΚΑ. Μέχρι το τέλος του 2004 κατατέθηκε ακόμη μία. Από τον Ιανουάριο του 2005, όμως, μέχρι τον Μάιο του 2005, κατατέθηκαν άλλες οχτώ καταγγελίες. Για όλες, το ΚΕ.Π.ΚΑ. ακολούθησε την ίδια περίπου διαδικασία. Παραθέτουμε παραδείγματα των καταγγελιών:

Παράδειγμα
1ο
Καταναλώτρια δέχτηκε τηλεφώνημα, στο σπίτι της, ότι κέρδισε ένα ταξίδι. Η μόνη της υποχρέωση ήταν να επισκεφτεί τα γραφεία εταιρίας παροχής τουριστικών υπηρεσιών (πακέτα διακοπών), μαζί με το σύζυγό της, για μια σύντομη ενημέρωση. Μετά από τρεις ολόκληρες ώρες πιεστικής ενημέρωσης, υπέγραψαν το Ιδιωτικό Συμφωνητικό, τον Ιούλιο του 2004. Τρεις μέρες μετά την υπογραφή του συμφωνητικού, η Καταναλώτρια ζήτησε υπαναχώρηση, για σοβαρούς λόγους υγείας. Κατέθεσε σχετική επιστολή στην εταιρία, με βεβαίωση Νοσοκομείου και κοινοποίηση, στο ΚΕ.Π.ΚΑ. Αφού πέρασε ένας μήνας, χωρίς καμιά αντίδραση, από την εταιρία, το ΚΕ.Π.ΚΑ. τηλεφώνησε, στις 5.8.2004, στο διευθυντή της εταιρίας, όπως μας δήλωσαν, ο οποίος δεσμεύτηκε να μας απαντήσει, στις 6.8.2004, αφού εξέταζε το φάκελο. Ο «διευθυντής» δεν επικοινώνησε, με το ΚΕ.Π.ΚΑ. Στις 11.8.2004, το ΚΕ.Π.ΚΑ. τηλεφώνησε, στην εταιρία, όπου συγκεκριμένη υπάλληλος, δεσμεύτηκε να ενημερώσει το διευθυντή ότι τον αναζητούσε το ΚΕ.Π.ΚΑ. Και, πάλι, καμιά αντίδραση. Στις 17.8.2004, πάλι το ΚΕ.Π.ΚΑ., τηλεφώνησε, στην εταιρία, για να πληροφορηθεί ότι ο «διευθυντής» ήταν αδειούχος, θα επέστρεφε, στις 23.8.2004 και θα μας τηλεφωνούσε, αμέσως. Στις 26.8.2004, επειδή και πάλι ο «διευθυντής» δεν είχε επικοινωνήσει, με το ΚΕ.Π.ΚΑ., τηλεφωνήσαμε και αφήσαμε μήνυμα να μας τηλεφωνήσει. Στις 31.8.2004, τον πετύχαμε, επιτέλους, στο τηλέφωνο και δεσμεύτηκε ότι θα μας έδινε απάντηση, για την καταγγελία, μέχρι το μεσημέρι της ίδιας μέρας. Μάταια, περιμέναμε. Στις 3.9.2004, του αφήσαμε μήνυμα ότι εάν μέχρι τις 6.9.2004 δεν είχε επιλύσει το πρόβλημα, η καταγγελία θα παραπεμπόταν, στην Επιτροπή Φιλικού Διακανονισμού. Τελικά, η υπόθεση αποστέλλεται, στην Ε.Φ.Δ., γιατί δεν έγινε καμιά επικοινωνία, ούτε με το ΚΕ.Π.ΚΑ. ούτε με την καταγγέλλουσα. Η Ε.Φ.Δ., το Δεκέμβριο του 2004 δικαίωσε την Καταναλώτρια, αλλά η εταιρία αρνήθηκε να εφαρμόσει την απόφαση. Στις 12.2.2005, το ΚΕ.Π.ΚΑ., με επιστολή του ζήτησε, από την εταιρία, την εφαρμογή της απόφασης της Ε.Φ.Δ. Η εταιρία ταλαιπώρησε την Καταναλώτρια και το ΚΕ.Π.ΚΑ., με υποσχέσεις, επί ένα τετράμηνο. Απογοητευμένη η κυρία, για να μη χάσει όλα της τα χρήματα, δέχτηκε να της «κλείσουν» ένα δίκλινο δωμάτιο, σε ξενοδοχείο, για 6 νύχτες. Το ξενοδοχείο ήταν τριών αστέρων, όχι τεσσάρων, σύμφωνα με τους όρους του Ιδιωτικού Συμφωνητικού. Η Καταναλώτρια δεν έμεινε καθόλου ευχαριστημένη, από την ποιότητα των υπηρεσιών, που έλαβε και ζήτησε, εκ νέου, την απαλλαγή της, από το Συμφωνητικό. Άλλωστε είχε πληρώσει και συμμετοχή κάποιες εκατοντάδες ευρώ, στο ξενοδοχείο. Στις 12.7.2005 και μετά από την επίδοση εξώδικης δήλωσης πρόσκλησης, στις 22.6.2005 και νέα επιστολή του ΚΕ.Π.ΚΑ., στις 30.6.2005, ο υπεύθυνος της εταιρίας (πάλι όπως μας δηλώθηκε) επισκέφτηκε τα γραφεία του ΚΕ.Π.ΚΑ., για να συζητήσει την επίλυση των καταγγελιών. Μετά από πολλές ώρες, δεσμεύτηκε, για την επιστροφή των χρημάτων, στην Καταναλώτρια, αφαιρώντας το ποσό, που αντιστοιχούσε, στην έκπτωση, που υποτίθεται ότι η εταιρία είχε εξασφαλίσει στην Καταναλώτρια. Μια έρευνα του ΚΕ.Π.ΚΑ., στην ιστοσελίδα του ξενοδοχείου, απέδειξε ότι η πραγματική τιμή, για κάθε βραδιά, τη συγκεκριμένη περίοδο, ήταν πολύ μικρότερη, από την τιμή, που η εταιρία ισχυρίζονταν ότι ίσχυε. Ακόμα και αυτή τη λύση την αποδέχτηκε η Καταναλώτρια. Όμως, η εταιρία υπαναχώρησε και πάλι. Τελικά, μόνο μετά από εννέα επιστολές του ΚΕ.Π.ΚΑ. και την ανακοίνωση της συνέντευξης τύπου, όπου θα κατονομάζαμε την εταιρία, επεστράφησαν τα χρήματα, δηλαδή Τετάρτη 31 Αυγούστου 2005 και ώρα 14.00.

Παράδειγμα
2ο
Τον Ιούνιο του 2005, Καταναλωτής υπέγραψε το Ιδιωτικό Συμφωνητικό, αφού δέχτηκε τηλεφώνημα, στο σπίτι του, όπως ακριβώς συνέβη και στο 1ο παράδειγμα. 7 ημέρες μετά, υπέβαλε, γραπτά και προφορικά, αίτημα υπαναχώρησης, για λόγους υγείας και οικονομικούς. Συγκεκριμένοι υπάλληλοι της εταιρίας τον διαβεβαίωσαν ότι το αίτημα θα ικανοποιηθεί. Και, όμως, εκδόθηκε πιστωτική κάρτα και μάλιστα χρεώθηκε. Η εταιρία αρνήθηκε ότι ο Καταναλωτής υπέβαλε γραπτό ή προφορικό αίτημα. Όμως, υπάρχει επιβεβαίωση αποστολής fax στην τράπεζα, με βεβαιωμένη ημερομηνία. Και αυτό δεν το αναγνώρισε η εταιρία. Ο Καταναλωτής πήρε τα χρήματά του, πίσω, την Τετάρτη 31 Αυγούστου 2005 και ώρα 15.30, μετά από τη διαδικασία, που περιγράφεται, στο 1ο παράδειγμα.

Παράδειγμα
3ο
Το Μάρτιο του 2005, Καταναλώτρια επισκέφτηκε, με το σύζυγό της, τα γραφεία της εταιρίας, αφού και αυτή είχε δεχτεί τηλεφώνημα, στο σπίτι της. Μετά από τρεις ολόκληρες ώρες πιεστικής ενημέρωσης, υπέγραψαν το Ιδιωτικό Συμφωνητικό. Όμως, ζήτησαν από την εταιρία να μη θεωρήσει έγκυρη την υπογραφή τους, μέχρι την επομένη. Η εταιρία δεσμεύτηκε ότι δε θα ενεργοποιούσε ούτε το Συμφωνητικό, ούτε θα απέστειλε την αίτηση, για έκδοση και χρέωση πιστωτικής κάρτας, στην Τράπεζα. Την επομένη το πρωί, η Καταναλώτρια έστειλε επιστολή υπαναχώρησης, προς την εταιρία, η αποστολή της οποίας βεβαιώνεται, από την εκτύπωση του fax. Ταυτόχρονα, απεστάλη αμφισβήτηση συναλλαγής, προς την Τράπεζα, που είχε εκδόσει την πιστωτική κάρτα και η οποία, στην απάντησή της, επιβεβαίωσε τη λήψη της επιστολής αμφισβήτησης της Καταναλώτριας. Δυστυχώς, η εταιρία δεν αποδέχτηκε το εμπρόθεσμο της υπαναχώρησης. Τον Ιούνιο του 2005, η Καταναλώτρια, για να μη χάσει όλα της τα χρήματα έκανε κράτηση δίκλινου δωματίου, σε ξενοδοχείο της Χαλκιδικής, μέσω της εταιρίας αυτής. Για κάθε διανυκτέρευση, η Καταναλώτρια πλήρωσε συμμετοχή 54 ευρώ και η εταιρία ισχυρίστηκε ότι το δωμάτιο κόστιζε 80 ευρώ τη βραδιά. Όμως, με βάση την ιστοσελίδα του ξενοδοχείου, το δωμάτιο κόστιζε 69 ευρώ, τη βραδιά. Οι Καταναλωτές επέμεναν, για την επιστροφή του υπολοίπου των χρημάτων τους, όμως, η εταιρία αρνούνταν, πεισματικά. Τελικά, τα χρήματα επεστράφησαν, την Τετάρτη 31 Αυγούστου 2005, μόνον μετά την ανακοίνωση της συνέντευξης τύπου, όπου θα κατονομάζαμε την εταιρία.

Παράδειγμα
4ο
Τον Απρίλιο του 2005, Καταναλωτής υπέγραψε, με την ίδια διαδικασία, το Ιδιωτικό Συμφωνητικό και συμφώνησε, με την εταιρία, ότι το πρώτο οχταήμερο θα ξεκινούσε 1 Μαΐου 2005. Μετά από επανειλημμένα τηλεφωνήματα, η εταιρία ζήτησε μια παράταση των χρονικών περιθωρίων, γιατί δεν έβρισκε καταλύματα, σε συγκεκριμένους περιορισμούς. Μετά την παραχώρηση της παράτασης, καμιά ενέργεια, από την εταιρία Και, πάλι, μετά από άπειρα τηλεφωνήματα, η εταιρία πρότεινε στον Καταναλωτή, ένα ταξίδι στην Πράγα, το οποίο παρουσίασε, σα μοναδική προσφορά, η οποία έληγε άμεσα. Ο Καταναλωτής έλεγξε μέσω internet τα στοιχεία και ανακάλυψε ότι το ξενοδοχείο ήταν αρκετά χιλιόμετρα, εκτός πόλης και ότι η τιμή μέσω internet, όπου μπορούσε να κάνει μεμονωμένη κράτηση, ήταν χαμηλότερη, από αυτήν, που πρότεινε η εταιρία. Ήδη, είχε χάσει ο Καταναλωτής δύο εβδομάδες από την άδειά του, περιμένοντας και είχε ταλαιπωρηθεί πολύ. Αναγκασμένος ζήτησε, προφορικά, ακύρωση του Συμφωνητικού. Η εταιρία αρνήθηκε και δεσμεύτηκε ότι θα προτείνει μια καλή προσφορά. Ο Καταναλωτής άφησε, στην ευχέρεια της εταιρίας, το χρόνο και τον προορισμό. Τελικά, τον έστειλαν, στην Τύνιδα της Τυνησίας. Το ξενοδοχείο ήταν μεν τεσσάρων αστέρων, αλλά οι συνθήκες υγιεινής δεν ικανοποίησαν τον Καταναλωτή. Τηλεφώνησε, στην εταιρία και ζήτησε αλλαγή ξενοδοχείου. Του υποσχέθηκαν ότι θα την πραγματοποιούσαν, την επόμενη μέρα. Την επομένη, όμως, μέρα, ο Καταναλωτής εγκαταλείφθηκε, στη «μοίρα του». Όταν τηλεφώνησε ο ίδιος, στην εταιρία, του είπαν ότι δε μπορούσε να γίνει ακύρωση, ούτε να επιστρέψει, νωρίτερα, στην Ελλάδα. Έτσι αναγκάστηκε όχι μόνο να βρει μόνος του άλλο ξενοδοχείο, αλλά πλήρωσε συμμετοχή 380 ευρώ, για το ξενοδοχείο αυτό. Επιστρέφοντας, ζήτησε την απαλλαγή του από το Συμφωνητικό, αλλά η εταιρία ήταν ανένδοτη. Στη συνάντηση του ΚΕ.Π.ΚΑ., με το διευθυντή της εταιρίας, στις 12 Ιουλίου 2005, ο διευθυντής ισχυρίστηκε ότι το ξενοδοχείο κόστιζε, για τις πέντε βραδιές 1000 ευρώ. Σε έρευνα στην ιστοσελίδα του ξενοδοχείου, ανακαλύψαμε ότι το δίκλινο δωμάτιο κοστίζει 74 ευρώ τη βραδιά, δηλαδή 370 ευρώ, για πέντε βράδια. Τελικά, τα χρήματα επεστράφησαν, την Τετάρτη 31 Αυγούστου 2005, μόνον μετά την ανακοίνωση της συνέντευξης τύπου, όπου θα κατονομάζαμε την εταιρία.

Παράδειγμα
5ο
Στις 11 Ιανουαρίου 2005, υπογράφτηκε το Ιδιωτικό Συμφωνητικό. Η εταιρεία ενημερώθηκε, τη στιγμή της υπογραφής ότι 3 με 13 Μαρτίου 2005, η Καταναλώτρια, με το σύζυγο και το παιδί τους, είχαν προγραμματίσει ένα ταξίδι, στην Ελβετία και για αυτό το λόγο και μόνον αγόραζαν το συγκεκριμένο πακέτο διακοπών. Από τα τέλη Ιανουαρίου 2005, έως τις παραμονές της αναχώρησης, μετά από άπειρα τηλεφωνήματα των Καταναλωτών, στην εταιρία και επισκέψεις τους στα γραφεία της, οι Καταναλωτές είχαν, στα χέρια τους, μόνον τα αεροπορικά εισιτήρια και όχι την κράτηση δωματίου, σε ξενοδοχείο. Οι υπάλληλοι της εταιρίας, στις ερωτήσεις των Καταναλωτών, απαντούσαν: «Είμαστε σε αναμονή, δεν έχει τρίκλινο, γιατί θέλετε αυτή την πόλη και όχι κάποια άλλη;». Τελικά, οι Καταναλωτές έκαναν κράτηση μόνοι τους. Ζήτησαν, λοιπόν, την απαλλαγή τους, από το Ιδιωτικό Συμφωνητικό, αλλά η εταιρεία ήταν ανένδοτη. Τελικά, τα χρήματα επεστράφησαν, με τον ίδιο τρόπο, όπως στα προηγούμενα παραδείγματα.

Παράδειγμα 6ο
Καταναλωτής, ζήτησε να του βρουν κατάλυμα, στο Ναύπλιο, για τις ημέρες του Πάσχα. Τελικά, βρέθηκε στην Κέρκυρα, μέσω… Ιωαννίνων!!! Ούτε στο Ναύπλιο, ούτε στα Ιωάννινα μπόρεσε η εταιρεία να βρει κατάλυμα. Αλλά και στην Κέρκυρα, το ξενοδοχείο, τελικά, το έκλεισε μόνος του. Η εταιρία αρνούνταν, πεισματικά, να ακυρώσει το συμφωνητικό. Τελικά, επέστρεψε τα χρήματα, με τον ίδιο τρόπο, όπως στους παραπάνω Καταναλωτές.

Παράδειγμα 7ο
Το Μάρτιο του 2004, υπέγραψε Καταναλωτής το Ιδιωτικό Συμφωνητικό, μετά από τηλεφωνική προσφορά ταξιδιού και τρίωρη ενημέρωση. Δυο μέρες αργότερα, ζήτησε ακύρωση του Συμφωνητικού. Επισκέφτηκε την εταιρία αλλά ο υπεύθυνος απουσίαζε. Μετά από αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα και επισκέψεις, στα γραφεία, τελικά, η εταιρία αρνήθηκε την ακύρωση του Συμφωνητικού. Ο Καταναλωτής προσέφυγε, στο ΚΕ.Π.ΚΑ., το οποίο επικοινώνησε, με την εταιρία, τέσσερις φορές, αλλά ποτέ ο υπεύθυνος δε βρισκόταν, στο γραφείο του. Τον Ιούλιο του 2004, η υπόθεση παραπέμφθηκε, στην Επιτροπή Φιλικού Διακανονισμού, η οποία το Σεπτέμβριο του 2004, δικαίωσε τον Καταναλωτή. Η εταιρία, όμως, αρνήθηκε την ακύρωση του Συμφωνητικού και την επιστροφή των 1600 ευρώ. Ακολούθησαν άλλα τρία τηλεφωνήματα του ΚΕ.Π.ΚΑ., προς την εταιρία και όλη η αλληλογραφία, όπως περιγράφεται, στο 1ο παράδειγμα. Τελικά η εταιρία επέστρεψε τα χρήματα, στον Καταναλωτή, την Τετάρτη 31 Αυγούστου 2005, μετά την ανακοίνωση της συνέντευξης τύπου.

Παράδειγμα 8ο
Άλλος Καταναλωτής, με την ίδια διαδικασία, υπέγραψε το Ιδιωτικό Συμφωνητικό, το Μάιο του 2005. Την επόμενη μέρα, επισκέφτηκε τα γραφεία της εταιρίας και ζήτησε ακύρωση. Η υποτιθέμενη υπεύθυνη της εταιρίας τον διαβεβαίωσε ότι η υπόθεση είχε λήξει και δεν έπρεπε να ανησυχεί. Όμως, 20 μέρες αργότερα, ο Καταναλωτής παρέλαβε λογαριασμό πιστωτικής κάρτας, με χρέωση 1600 ευρώ. Και αυτή η υπόθεση έληξε, στις 31 Αυγούστου 2005, με την επιστροφή χρημάτων.

Παράδειγμα 9ο
Καταναλωτής υπέγραψε το Ιδιωτικό Συμφωνητικό, το Γενάρη του 2005. Πλήρωσε 600 ευρώ μετρητά και 1000 ευρώ, μέσω πιστωτικής κάρτας, η οποία εκδόθηκε, με τη μεσολάβηση της εταιρίας. Δύο μήνες αργότερα, ο Καταναλωτής ζήτησε, γραπτά την ακύρωση του Συμφωνητικού. Όμως, η εταιρία το αγνόησε, προχώρησε, σε χρέωση της κάρτας και αρνήθηκε να επιστρέψει τα 600 ευρώ. Ο Καταναλωτής, αρχές Ιουνίου του 2005, κατέθεσε αγωγή, κατά της εταιρίας. Παρόλα αυτά, η εταιρία επέστρεψε τα 600 ευρώ και έκανε τον αντιλογισμό της χρέωσης της πιστωτικής κάρτας, μόνο μετά τη γνωστή πίεση του ΚΕ.Π.ΚΑ.

Παράδειγμα 10ο
Τον Οκτώβριο του 2004, Καταναλωτής υπέγραψε το Ιδιωτικό Συμφωνητικό. Από την επόμενη μέρα, άρχισε να τηλεφωνεί στην εταιρία, ζητώντας την ακύρωση του Συμφωνητικού. Έπειτα από αρκετά τηλεφωνήματα, απελπισμένος, επέδωσε με δικαστικό επιμελητή, εντός της 10ήμερης προθεσμίας υπαναχώρησης, εξώδικη δήλωση υπαναχώρηση – καταγγελία, κατά της εταιρίας, η οποία, όμως, αγνόησε το εξώδικο. Τον Οκτώβριο του 2005, ο Καταναλωτής κατέθεσε αγωγή, κατά της εταιρίας. Δυστυχώς και πάλι καμιά λύση, στο πρόβλημά του. Το Γενάρη του 2005, προσέφυγε, στο ΚΕ.Π.ΚΑ., το οποίο, με τη γνωστή διαδικασία, υποχρέωσε την εταιρία, να επιστρέψει τα 1600 ευρώ, στον Καταναλωτή.

Το ΚΕ.Π.ΚΑ., στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, από την πρώτη καταγγελία μέχρι την 31η Αυγούστου 2005, πέρα από τα αναρίθμητα τηλεφωνήματα, στην εταιρία, απέστειλε, στις 14.2.2005, επιστολή προς αυτήν, ζητώντας την επίλυση των καταγγελιών, επέδωσε, με δικαστικό επιμελητή, στις 22.6.2005 εξώδικη δήλωση – πρόσκληση, κατά της εταιρίας, ενημέρωσε, με τρεις επιστολές, το Υπουργείο Ανάπτυξης, το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης και τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης (15.3.2005, 13.6.2005 και 30.6.2005), ζητώντας να επιβληθούν κυρώσεις. Το Υπουργείο Ανάπτυξης κάλεσε την εταιρία, σε απολογία, αλλά και πάλι καμιά αντίδραση, από την εταιρία. Ταυτόχρονα, η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης, Γενική Διεύθυνση Ποιότητα Ζωής, με δύο έγγραφά της (24.4.2005 και 17.8.2005) ζητάει από το Υπουργείο Ανάπτυξης, την επιβολή προστίμου, γιατί πρόκειται για υπότροπη εταιρία, όπως αναφέρει το έγγραφό της.

Το ΚΕ.Π.ΚΑ., με την από 21 Ιουλίου 2005 επιστολή του, προς τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, ζήτησε τη δημιουργία νομοθετικού πλαισίου, που να διέπει τα «πακέτα διακοπών».

Επισημαίνουμε ότι, μετά την εξώδικη δήλωση πρόσκληση, αποστείλαμε εννιά επιστολές, (30.6.2005, 20.7.2005, 21.7.2005, 27.7.2005, 1.8.2005, 8.8.2005, 11.8.2005, 22.8.2005 και 26.8.2005), προς την εταιρία, απειλώντας τους ότι θα τους κατονομάσουμε, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Στις 12 Ιουλίου 2005, ο Διευθυντής της εταιρίας επισκέφτηκε τα γραφεία του ΚΕ.Π.ΚΑ. και δεσμεύτηκε, για την επίλυση των καταγγελιών. Όμως, την επόμενη, η εταιρία άρχισε πάλι το παιχνίδι, των καθυστερήσεων και της υπαναχώρησης.

Πρέπει να τονίσουμε ότι κάποιοι Καταναλωτές, από τους παραπάνω, οι οποίοι προσέφυγαν, σε δικηγόρους, πλήρωσαν παχυλές αμοιβές δικηγόρων, κατέθεσαν εξώδικα ή αγωγές, δικαιώθηκαν μόνο μέσα από τη δράση του ΚΕ.Π.ΚΑ. Τελικά, η δύναμη του ΚΕ.Π.ΚΑ, το οποίο λειτουργεί, με κινηματική λογική, σε συνδυασμό, με τη δύναμη των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, έφερε αποτελέσματα. Το ΚΕ.Π.ΚΑ. ευχαρίστησε τα Μ.Μ.Ε. για τη βοήθειά τους.

Για να μη βρεθούμε, λοιπόν, σε τέτοια δυσάρεστη θέση, το ΚΕ.Π.ΚΑ. ενημερώνει:

· Δε δελεαζόμαστε ποτέ, από «αποκλειστικά» δώρα, τα οποία ισχύουν για 11.000.000 Έλληνες και για 365 μέρες, κάθε χρόνο.

· Δεν υπογράφουμε κανένα Συμφωνητικό, το οποίο δεν περιλαμβάνει όρο, ο οποίος να κατοχυρώνει, ρητά, το δικαίωμα της υπαναχώρησης.

· Το γεγονός ότι δε χρειάζεται να έχουμε, μαζί μας, μετρητά, όταν επισκεπτόμαστε την εταιρία, δε σημαίνει ότι δε θα πληρώσουμε τίποτε, για το δώρο, που έχουν, για εμάς. Θα πληρώσουμε και μάλιστα ένα σεβαστό ποσοστό, μέσω πιστωτικής κάρτας.

· Αν υπογράψουμε κάποιο Συμφωνητικό, απαιτούμε να παραλάβουμε αντίγραφό του, υπογεγραμμένο, από το νόμιμο εκπρόσωπο της εταιρίας.

· Για κάθε συναλλαγή μας ή επικοινωνία μας, με την εταιρία, καταγράφουμε ημερομηνία, ώρα, το όνομα του υπαλλήλου και το περιεχόμενο της συναλλαγής ή της συζήτησης.

· Δεν εμπιστευόμαστε προφορικές συνεννοήσεις και δεσμεύσεις ότι θα μας απαλλάξουν, από τις υποχρεώσεις μας. Στέλνουμε, εντός δεκαημέρου, από την υπογραφή της σύμβασης, συστημένη επιστολή, προς την εταιρία, με την οποία υπαναχωρούμε, από το Συμφωνητικό και κρατάμε αντίγραφο της επιστολής και της απόδειξης του ταχυδρομείου.

· Δεν υπογράφουμε συμφωνητικά, τα οποία δεν έχουν σαφή όρο υπαναχώρησης ή καταγγελίας.

Το ΚΕ.Π.ΚΑ. εφιστά την προσοχή των Καταναλωτών.

Για οποιοδήποτε πρόβλημα επικοινωνήστε με το γραφείο καταγγελιών του ΚΕ.Π.ΚΑ.,

στο τηλέφωνο 2310233333.


 

 


 Δείτε επίσης