Από το 2005, αναδείξαμε το τρομακτικό άνοιγμα της ψαλίδας, ανάμεσα στις τιμές παραγωγού – καταναλωτή. Από το 2007, έως σήμερα, δίνουμε αγώνες, με στοιχεία και έρευνες, αποκαλύπτοντας τις τρομακτικές διαφορές τιμών, ανάμεσα στις χώρες της βόρειας Ευρώπης και της Ελλάδας. Αναζητούσαμε συμμάχους, κάναμε σχέδια, δράσεις, μποϋκοτάζ, μα νιώθαμε τη μοναξιά αυτών, που ανοίγουν δρόμους, που αποκαλύπτουν τις πληγές της ελληνικής αγοράς.
Σήμερα, όμως, η οικονομική κρίση «έβαλε κάθε κατεργάρη στον πάγκο του». 
  • Ο καταναλωτής βγαίνει, από την εικονικής δανειακή ευμάρεια και προσγειώνεται, στο δύσκολο δρόμο της επιβίωσης. 
  • Ο παραγωγός πρέπει να παράγει ανταγωνιστικά, βιώσιμα, ποιοτικά προϊόντα, συμβατά με τις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας, για να πάψουμε να πληρώνουμε 6-7 δις ευρώ, για να εισάγουμε αγροτικά προϊόντα.
  • Οι συμμετέχοντες, στις λαϊκές αγορές, οι ομάδες παραγωγών, οι συλλογικές εκφράσεις των εμπόρων, πρέπει να ξεπεράσουν τις αδυναμίες, τα συμφέροντα, τις αρπαχτές και να υπηρετήσουν όλοι μια υγιή ανταγωνιστική αγορά, προς όφελος της ελληνικής οικονομίας, των καταναλωτών, των πραγματικών παραγωγών και των εμπόρων, που σέβονται τους καταναλωτές και τον κόπο των παραγωγών.
  • Η δημόσια διοίκηση, στην καλύτερη περίπτωση, είναι ένας απλός παρατηρητής. Με διαπιστώσεις και ευχές, δεν αλλάζουν παγιωμένες αντιλήψεις, πρακτικές και πολιτικές, που κρατούν τη χώρα και τους καταναλωτές, σε μια ιδιότυπη ομηρία. Ακόμη και σήμερα, δεν τολμούν να μας δώσουν ονόματα πολυεθνικών, μεσαζόντων «αεριτζήδων», και επιχειρηματιών της αρπαχτής, που αισχροκερδούν, σε βάρος του καταναλωτή, στη χώρα μας. 
Ας θυμηθούμε, στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 το «κίνημα του τελάρου». Τι απέμεινε, όταν προδόθηκε, από την απληστία και τη λογική της αρπαχτής; Τίποτα. Και για τρεις δεκαετίες, η αγορά ζούσε, κάτω από τον ζυγό των μεσαζόντων. Σήμερα, που οι οικονομικές συνθήκες, η τεχνολογία, η εμπειρία, η συμμετοχή, δημιούργησαν τις αναγκαίες προϋποθέσεις, πρέπει, με την ουσιαστική συμβολή του ΚΕ.Π.ΚΑ. και άλλων συλλογικοτήτων, να προχωρήσουμε, για να κερδιστεί αυτή η μάχη, με την ακρίβεια.
Έφθασε η ώρα της κρίσης. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες, που του αναλογούν. Αυτή η ευκαιρία, που δημιουργήθηκε με το «κίνημα της πατάτας», δεν επιτρέπεται να χαθεί, γιατί μαζί της θα παρασύρει και τη χώρα. Η ακρίβεια είναι, πλέον, ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος, για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, την επιβίωση της χώρας και των πολιτών της.
Διαβάστε  εδώ το υπόλοιπο περιοδικό.